Het luisterend oor kwam bij toeval tot stand. Ik liet me leiden door de steen, waar ik een soort van menselijk oor in zag. Ik had nog geen idee van hoe het eindresultaat eruit moest zien. Eerst maar eens de best wel moeilijk vorm van een oor weten te pakken. Toen dat naar mijn tevredenheid gelukt was kwam de vraag hoe de steen verder moest worden afgewerkt. Ik wilde dat het oor wat kon beluisteren, namelijk muziek. Het idee rijpte om een notenbalk met noten naar de gehoorgang te laten leiden.
Aanvankelijk was het idee de noten in de steen te hakken, zoals letters worden gehakt. Ik heb wat geëxperimenteerd, maar het resultaat was me te grof. Ik zou dan ook moeten volstaan met enkele losse noten. Een experiment met het graveren van een notenbalk kwam dichter in de buurt van wat ik wilde. Dat heb ik uiteindelijk gedaan. De eerste paar maten van Vocalise, een prachtige melodie van Sergei Rachmaninoff gaan het oor in. En nu maar luisteren.